De vrouw die als een moeder was voor Hassan mag een naam hebben
Die dijbenen. Die dijbenen! Veel aan de keirinezen en omniummers of hoe ze mogen heten is buitenaards, zeker qua mannen. Met hun granieten lijven in die strakke oranje outfits. Sommigen lijken wel uit een Japans stripboek geprikt. Gebiologeerd bleef ik donderdagochtend kijken, naar wat me eigenlijk nog altijd een wat bedachte, gekunstelde nieuwe tak van sport leek.
Maar dan lees ik dat al in 1868 werd geraced op zo'n speciale ovalen baan, toentertijd bedacht omdat in de buitenwereld geen veilig wegdek was te vinden. En de mensch het toch moest weten: hoe hard kunnen we op een fiets?
Weer wat geleerd.
Over buitenaards gesproken, vrijdag en zaterdag komt Sifan Hassan weer in actie. Toch een soort sprookje, hoe zij na een moeilijke start naar de sterren is gerend. Wat was het daarom goed om woensdag bij Humberto de Friezin te zien waarover op Wikipedia alleen maar staat: "In Leeuwarden werd zij opgevangen door een vrouw die zich als een moeder over haar bekommerde."
Deze vrouw mag een naam hebben, het is Yke Schouwstra, trainster bij atletiekvereniging Lionitas. Zij kreeg de 15-jarige Sifan in 2008 onder haar hoede nadat het meisje moederziel alleen acht maanden had doorgebracht in de vluchtelingenopvang. Huilend, schuchter, teruggetrokken en angstig. Waarom ze door haar Ethiopische moeder op een vliegtuig naar Europa was gezet? Niemand kent de details.
Humberto wilde weten hoe Schouwstra reageerde op dit bange vogeltje. "Gewoon 'laten', niet het naadje van de kous willen weten, meenemen, mee laten trainen, handje vasthouden", vertelde de trainster. "Je moest haar uit de kleedkamer trekken. Laten zien dat er mensen zijn die te vertrouwen zijn. Een veilige haven bieden." Dat de trainingsgroep uit een gemêleerd gezelschap bestond met ook oudere leden, hielp het vertrouwen te bevorderen, denkt Schouwstra.
En wanneer ze rende transformeerde Sifan tot iemand die plezier had.
Humberto kleurde het emotionele kader professioneel in door Schouwstra te vragen of Sifan eigenlijk wel goede kleding had. Nee, die had ze niet, Schouwstra gaf haar spullen uit haar eigen kast, warme kleren, ook loopkleding. Geloofde ze dan meteen in wat Sifan toen al zei, dat ze Olympisch kampioen wilde worden? Niet per se. "Sifan was geen trainingsbeest, eerder lui", vertelde Schouwstra. In de studio viel iedereen bijna van de stoel. Schouwstra vertelde boeiend door: "Misschien is luiheid een goede eigenschap. Tachtig procent van de atleten traint veel te hard. Sifan luisterde naar haar lichaam. Als ze moe was, gaf ze dat aan. Terwijl veel atleten alles doen wat ze wordt opgelegd."
Hoe de trainster - die nu geen contact meer heeft met Hassan - Sifan goud had zien winnen? "Ik was toch wel enigszins ontroerd" zei de Friezin. Een traantje werd niet ontkend.
Aan tafel kreeg Schouwstra een terechte hommage van sportfan en cabaretier Peter Heerschop, en in haar kielzog alle andere mensen die zich inzetten voor de jeugdsport: Heerschop roemde iedereen die coach wil zijn voor een kind.
Neem het verhaal van Hassan, hard op weg 'onze koningin van de Spelen te worden' zoals Humberto het omschreef. Schouwstra: "Het was een prille droom toen, maar ik dacht ik ga haar gewoon helpen op een hoger niveau te komen." En kijk nou.