De Luizenmoeder, onze nationale liefdesbaby
Nu we collectief hebben besloten dat 'De Luizenmoeder' onze nationale liefdesbaby is, blijft het ieder week spannend te zien of het kindje mooi opdroogt. Vorig weekend dreigde het de verkeerde kant op te gaan, door een onaardige, morbide aflevering met de dood in de hoofdrol. Gisteren stond het verhaal weer als een huis, inclusief het geheime wapen: de trillende onderlip van de kwetsbare juf Ank.
Terwijl het halve land carnaval vierde, beleefde 'De Luizenmoeder' de adventstijd. Al is 'De Klimop' een openbare school, directeur Anton en de 'gristelijke' - zoals ze zelf zegt - Ank willen graag een kerstspel opvoeren: de kinderen moeten het echte kerstverhaal een keer meekrijgen, vanwege 'onze joods-christelijke cultuur'.
Zoals niets in ons land meer zonder discussie lijkt te kunnen - heeft het woord 'vanzelfsprekend' nog wel emplooi? - ontaardt ook dit feestelijke plan in een veldslag der meningen. Om maar niet te spreken van de poging een aansluitende kerstmaaltijd te organiseren, dat rekening houdt met alle heersende vleeswensen, lactosejeuk en pindaproblemen. Zelfs stokbrood verloor definitief zijn onschuld, nu vader Karel heeft uitgelegd dat het voor kinderen met glutenintolerantie een levensgevaarlijke kruisbesmetting dreigt 'wanneer de kruimels in het rond vliegen'.
Zowel de lach als de traan waren goed uitgewerkt: juf Ank zat met natte ogen intens verdrietig te wezen op de kerstdisco waar het festijn uiteindelijk op uitdraaide. Ze zag hoe moeilijk ook Anton het had. Samen vonden ze een verstild moment, en ruimte voor gebed. Maar het vredige 'amen' werd niet gehaald, door die vervloekte waan van de dag.
In deze aflevering gelukkig weer geen enkel kind aan het woord: 'De Luizenmoeder' moet gaan over het gemodder tussen de volwassenen. Dat zag je vorige week, toen het verdriet van kindje Isa - wier opa was overleden - door juf Ank niet serieus werd genomen. Het meisje zo gekwetst te zien worden was raar en niet grappig. Net als trouwens het maken van selfies met een overleden man, wat het klapstuk van de aflevering moest zijn.
Anderen ontging in aflevering 2 de lol van hoe directeur Anton stiekem luisterde naar het genot der frisse waterstromen in de damestoiletten. Maar deze totaal foute hoofdmeester komt bij mij ongeveer overal mee weg. Hoe hij zich zondag weer belachelijk maakte toen hij de moslimmoeder een koekje ging aanbieden, opeens bedacht 'hoe heurt het eigenlijk' en toen snel het koektrommeltje eerst aan de moslimvader presenteerde. Brigitte Kaandorp kan haar beroemde liedje over Andries Knevel wat mij betreft updaten tot 'Als ik het maar niet met meester Anton hoef te doen'.
Maar zo gaat het dus : 'De Luizenmoeder' heeft de status bereikt als van een driesterrenrestaurant waar mensen soms alleen maar gaan zitten eten om te kijken waar het de fout ingaat en of het echt wel zo goed is. Of het niet te zout of te zoet is, en alle bittertjes en zuurtjes op hun plek zijn. Waar het nationale luchtalarm wordt aangezwengeld als de kijkcijfers van 5 miljoen naar 4 miljoen gaan.
Terwijl het fenomenaal blijft hoe juist een serie over alle verschillende meninkjes in onze maatschappij, zo veel mensen weet te binden.
<<< Eus in Medialand zapp-awards>>>