De kunstopvatting van onze leider? Efteling en smurfen
"Kiezers willen geen migranten meer, behalve voor deze 57 beroepen". Ik scoor veel lachers wanneer ik dit bericht citeer van De Speld, het online satirische nieuwsmagazine. De site bedacht in maart een cynische lijst van banen waarvoor ons volk de komst van buitenlanders wél prima vindt. Van artsen, fruitplukkers, apothekers, vuilnismannen, wijkagenten, bouwvakkers en slachtafvalverwerkers tot chefkoks, ayahuascasjamanen, prostituees en avondwinkelpersoneel. "Maar verder grenzen dicht."
Arbeidsmigratie was zondag het onderwerp in HUMAN's Metropolis, het nuttige programma dat al jaren dezelfde openingszin heeft: 'We denken soms dat Nederland het centrum van de wereld is, en misschien denkt iedereen dat wel over zijn eigen land." Waarna Stef Biemans en zijn correspondenten je een kwartier meenemen op een culturele wereldreis omtrent een universeel onderwerp.
Deze keer dus werken over de grens. Metropolis liet zien hoe rond Madrid alle schapen worden geschoren door invliegende ploegen Uruguayanen. Want Spanjaarden willen het goedbetaalde, maar zware werk niet meer doen. We zagen in Mexico een stil dorp waarvan de meeste bewoners in de VS werken en de thuisblijvers een terecht standbeeld voor de arbeidsmigrant hebben opgericht.
Verrassend waren beelden uit Boekarest. Terwijl miljoenen Roemenen in het buitenland werken, heeft het land zelf inmiddels 120.000 Aziaten permissie gegeven in Roemenië aan de slag te gaan. We hoorden een blije Nepalese restaurantmanager zijn bazin mama noemen, en het voordeel van welvaartsverschillen uitleggen: in Roemenië verdient hij een fatsoenlijk loon waardoor zijn zusje kan studeren en zijn familie het beter heeft.
"Wie wil er nou geen extra werkkrachten?", vroeg een Roemeense vrouw zich af, refererend aan de arbeidsmarktproblemen die de Britten zich op de hals hebben gehaald door de Brexit.
Maar ook wij worden hier opgehitst om iedere werkwillige buitenlander met argwaan te bekijken. Ik ken een vrouw wier dochter met een Thaise IT'er is getrouwd, ze werken beiden in Bangkok. Naar Nederland komen durven ze niet, ze vrezen racisme. Overdreven angst? Het is blijkbaar toch een echo die vanuit Nederland over de aardbol galmt.
Bij Kiespijn - de opgewekte kwis tussen links en rechts bij de NTR, wanneer verkiezingen naderen - kwam een ander moeilijk verteerbaar dedain voorbij: het dedain van de wannabe coalitie voor de cultuursector. Alsof we zonder kunst, muziek, theater, tv, radio en andere verdieping een beter en blijer land worden. Kwiskandidaat schrijver Bas Heijne vertelde hoe hij in België serieus werd bevraagd naar 'de kunstopvatting van Wilders'. De zuiderburen gingen blijkbaar uit van een doorwrochte visie. Maar veel verder dan Efteling en smurfen kwam Heijne noch iemand anders in de studio niet. Wij lijken een land zonder cultuurcultuur.
Ik ben momenteel meer dan ooit fan van Kiespijn, op onnavolgbare wijze kordaat geleid door het multitalent Diederik Ebbinge. Aan zijn zijde heeft hij Gijs 'Gijsje' Rademaker, de opiniepeiler glashelder kan uitleggen hoe Europa werkt en waarom het vanzelfsprekend zou moeten zijn dat we gaan stemmen. Zoals ook Joost Klein doorziet hoe het zit: Aan het einde van de dag/Zijn we allemaal mensen/Mijn vader zei me ooit/Het is een wereld zonder grenzen.
<<<Youp EvenTotHier >>>