De kijker van het jaar, een oorlog van een eeuw
'Televisie gaat vooral over televisie.' Naast een overkill aan BN'ers op de buis, is ook dit een veelgehoorde klacht. En die criticasters zagen zaterdag hun punt weer gemaakt, met de quiz 'De tv-kijker van het Jaar'.
Het doel: ontdekken wie de meeste domme feitjes uit allerhande tv-programma's nog weet. Weinig creatief, nee. Misschien aanvaardbaar als concept voor een eenmalig knus familieprogramma in de kerstvakantie, maar moet dit ook de komende zaterdagen op primetime op NPO1? Niet zeuren, zullen kijkcijferfetisjisten zeggen, AVROTROS scoorde er mooi bijna een miljoen kijkers mee. Waarschijnlijk vooral dankzij de immer ad remme Harm Edens, want zonder deze presentator was er echt niets aan. Met vragen over de kleur van het SBS-logo en de naam van de gastheer in First Dates.
Oké, ik ben natuurlijk ook knorrig vanwege mijn eigen tegenvallende score. Als professioneel kijker moest ik natuurlijk testen hoe ver ik zou komen. Maar ik vrees dat ik de eindronde niet vrouwelijker had gemaakt (de vijf finalisten waren allemaal mannen). Misschien is het goede nieuws dat ik blijkbaar nog een leven heb naast televisiekijken.
Schaterlachen doe ik wel om 'Lief Dagboek', ook niet echt een verrassend concept: we zien simpelweg dappere volwassenen fragmenten voorlezen uit de boekjes waarin ze al hun puberale frustraties opschreven. Leerzaam voor wanhopige ouders! Het ligt niet aan jullie: pubers zijn gewoon ernstig gemankeerde mensen. Opstandig, dom, onhandig, onzeker. En lomp. Hun moeder voor schreeuwende heks uitmakend, radeloos omdat de eerste ongesteldheid maar niet komt, iedere dag verliefd op een ander.
'Lief Dagboek' wordt aan elkaar gepraat door een dit keer niet erg geïnspireerde Marc-Marie Huijbregts. Misschien komt dat omdat hij baalt van zijn eigen dagboeken, die vol staan met nietszeggende verslagjes, bang als hij was dat een ander zijn zielenroerselen zou lezen. Verstandig: de slotjes van mijn dagboeken werden in ieder geval stuk voor stuk opengebroken door mijn broer, simpelweg met een paperclip. Schaam u, flut fabrikanten! Ik neem broerlief zelf niets kwalijk, hij was zelf ook een puber en dus ontoerekeningsvatbaar.
Dit weekend maakten heel andere getuigenissen van jonge mensen duidelijk dat je blij mag zijn als jouw puber alleen maar worstelt met normale puberdingen. Een groot deel van de herdenkingen van Wereldoorlog I draaiden om de persoonlijke observaties van al die jonge slachtoffers in deze kolossale slachtpartij. Zo ook zondagavond in de briljante theatershow van Diederik van Vleuten, 'Buiten Schot'. Met als vertrekpunt zijn eigen opa lukt het Van Vleuten met deze voorstelling om de Grote Oorlog ook onze oorlog te maken. Wie de ontroerde reacties van theaterbezoekers op zijn site leest, beseft hoe goed het is dat Van Vleuten deze witte vlek in ons geschiedenisonderwijs heeft ingekleurd.
Je zou willen dat 'Buiten Schot' meteen aan het begin van de afgelopen week was uitgezonden, en niet pas helemaal aan het eind, om zo de waarde van de herdenkingsceremonies dit weekend nog beter te voelen. Maar de klanken van de cellist en violist zondagmiddag onder de Arc de Triomph gingen toch wel door merg en been.