BuZa, met een stevig innemende minister
Drie woorden spelen een hoofdrol in mijn aantekeningen over de nieuwe dramaserie BuZa: spannend, duister en Prins. Ik kan er nog wel drie aan toevoegen, namelijk: ga zo door.
Vrijdag startte deze fictieproductie over het ministerie van Buitenlandse Zaken op een avond waarop de binnenlandse zaken hun eigen drama beleefden, met de vurige rellen in Rotterdam. Ongetwijfeld mede aangewakkerd door het even daarvoor aangekondigde vuurwerkverbod. Kan verzekeraar Achmea nog zo beschaafd proberen om met heldere tv-commercials en de website nieuwetradities.nl het land warm te krijgen voor een nieuwe aanpak van Oudejaarsavond, een avondje ouderwets rellen geeft sommige jonge burgers blijkbaar een veel beter gevoel.
Ik verschanste me achter m'n scherm met BuZa, een BNNVARA-serie die online al in zijn geheel te bingen is. Al klinkt 'in zijn geheel' imposanter dan het is: er zijn slechts vier afleveringen. Ze gaan over de turbulente start van een minister van Buitenlandse Zaken, Maarten Meinema. Deze ervaren diplomaat, levensecht gespeeld door Kees Prins, wordt van de een op de andere dag vanuit Midden-Amerika ingevlogen als nieuwe bewindsman, na het overlijden van zijn voorganger.
Of hij geschikt is kan niemand goed beoordelen. Zijn woordvoerder Monique Ruyten merkt cynisch op dat 'oud, blank en penisdragend' blijkbaar voldoende overtuigend is.
Maar er zijn genoeg acute dossiers om graag snel een daadkrachtige minister aan boord te hebben. Zoals een bordeelmoord met als verdachte een ambassadeur en de dreigende executie van drie Nederlanders in een onbetrouwbaar buitenland. Al snel blijkt dat weduwnaar Meinema misschien niet de meest gelukkige keuze is om stressvolle crises op te lossen. Hij drinkt flink. Hij drinkt zich zelfs letterlijk een ongeluk.
Hoewel de eerste aflevering ook ruimte laat voor enige kritiek - moeten de blote borsten van de dode prostituee nou echt meermaals in beeld, moeten we Prins echt zóveel bellen whisky zien tetteren om te geloven dat de minister een probleem heeft? - vond ik mezelf vijftig minuten later vooral terug dorstig naar meer.
Ik heb meteen nog twee afleveringen verzwolgen, geïntrigeerd door de morele en tactische dilemma's die de bewindspersoon voor de kiezen krijgt. En ook steeds meer betrokken bij de belangrijkste karakters rond de minster: zijn woordvoerder Monique en haar verloofde Raoul Dubois die - hoe pikant - ook voor de minister werkt. Zou u op de ochtend van uw bruiloft nog gaan werken, en de hele feestelijke avond lang het nieuws op uw telefoon blijven volgen? In BuZa accepteer ik naast Meinema's whiskyzucht ook dit achterlijke workaholisme van zijn staf.
Ik wacht nog een dagje met het bekijken van slotaflevering, om te fantaseren over de mogelijke afloop van het verhaal waarin eind aflevering 3 klonk: "Zo makkelijk kom je niet van mij af." Of ik op een soort happy end moet of kan hopen? Geen idee. Al vermoed ik dat in de Meinema van de fantastisch spelende Kees Prins naast een flink innemende minister ook een innemend mens kan zitten.
Misschien hoop ik vooral dat de korte serie BuZa een pilot blijkt te zijn, een opmaat voor een veel langer drama. Niet iets wat je de huidige binnenlandse zaken gunt, nee.
<<<Le regard de Charles darts>>>