Bronzen plakken, gouden gesprekken
Kreunend op de bank, meebewegend, alle spieren aangespannen. Komt ze erover of niet? Weet hij voor een explosief einde te zorgen? Krijgt de kogel opnieuw vleugels? Het zijn de beste televisieavonden, wanneer je urenlang kan kijken naar springers, sprinters en stoters op een groot atletiektoernooi zoals deze week het EK in Rome. Goed ook voor het haperende Oranjegevoel, aan de vooravond van het EK Voetbal.
Want we hebben leuke winnaars. Lieke Klaver en Liemarvin Bonevacia - De LieLie gedoopt - wonnen maandag allebei brons op de 400 meter en dat leverde gouden gesprekjes op met de NOS-verslaggever. De adrenaline knalde eruit en maakte een keurig gestructureerde analyse onmogelijk. "Neem ons even mee, Liemarvin, je startte in baan 9, niet ideaal voor zo'n race." Bonevacia's gezicht betrok, hij wilde daar niet meer aan terugdenken. Hij wilde door naar het wonder: "Iets in mij zei: geloof in je laatste honderd meter. Waar het het hele jaar verkeerd ging. Geloof erin. Je hébt dit."
De Championship Guy had een boodschap voor ons thuis: "Hé Nederland, ik hou van jullie." Hij had een gebedje gedaan van tevoren, gevraagd of hij een inspiratie mocht zijn voor alle kinderen. En voor alle mensen. "Om door te blijven zetten in het leven." Bonevacia's juichende hart kon zo vlak na de race de hele wereld omsluiten. Hij wás inspirerend: wat is succes een fantastische ontlading, als je zo hard hebt gewerkt.
Ook met een warm gevoel gekeken naar de eerste aflevering van NOS Het Oranjegevoel van '74, een talkshow waarin Dione de Graaff terugblikt op vijftig jaar geleden, het WK Voetbal in Duitsland. Vrijdag al begint daar het EK 2024 en het gonst dat Nederland er niet mee bezig is. Het bedrijf achter de Oranjecampings ging deze week zelfs failliet. "De hype rond Oranje is weg", kopte de NOS. En de overvloedige regenval momenteel zal ook niet bevorderlijk zijn voor het maken van kampeerplannen.
Maar wie weet slaat de Oranjegekte toch weer toe. Ons collectieve geheugen werd opgefrist: in 1974 hield eerst ook niemand van Oranje. We werden maar nipt gekwalificeerd, en dan omdat onterecht een cruciaal tegendoelpunt werd afgekeurd. Ook niet goed was dat onze voetballers in geldwolven leken te zijn veranderd, omdat ze hun belangen in een joint-venture hadden ondergebracht. We hoorden hoe Johan Cruijff op typerende wijze de constructie probeerde uit te leggen. Nee, het hielp niet.
Ach, dat slungelige, magere, drukke Cruijffje. Voetbalschrijver Auke Kok zei dat we er tegenwoordig de sticker ADHD op zouden hebben geplakt. In Duitsland hield Cruijff 's nachts zijn slapie Johan Neeskens wakker, al ijsberend en rokend op de gedeelde hotelkamer. Van Hanegem had het ook niet makkelijk. Die sliep op een kamer met Wim Keizer, die van vissen hield. En in het ligbad duizenden maden bewaarde.
Ligbad? zullen de Duitse voetballers hebben gedacht: der Mannschaft lag in 1974 in een karig hotel met slechts één gezamenlijke douche en geen eigen toilet op de kamer. Maar zij wonnen. "Al waren jullie de besten", probeerde de toenmalige premier Joop den Uyl onze zilveren mannen te troosten, bij thuiskomst.
Benieuwd of wij straks in juli een verse premier hebben, en of die dan met een doos tissues klaarstaat, of met een zonnige lach. Hup Holland Hup!
<<<Ali B. Op de spoed>>>