Bram Krikke weet zijn liefde voor politiek goed te verbergen
Goh, wat aardig, dacht deze Zuster Naïvia. Online jeugdidool Bram Krikke (26) kondigde een serie aan over de verkiezingen en het leek mij een goed idee, dat de grappige mediamaker 'Den Haag' ging uitventen onder jongeren. Zeker omdat Krikke vooraf vertelde hoe geïnteresseerd hij is in politiek en dat hij zijn volgertjes graag iets anders laat zien dan ze gewend zijn. "Zodat ze denken: de politiek is helemaal niet zo saai. En misschien worden aangespoord te gaan stemmen."
Puntje bij paaltje weet hij zijn liefde voor de politiek heel goed te verstoppen in De Grote Bram Krikke Show met Bram Krikke. Deze Videoland-serie is nu twee afleveringen onderweg en lijkt nog het meest op een reclameblok voor de partners achter het betaalkanaal (RTL en Talpa): het ene na het andere uitstapje wordt gemaakt naar programma's als The Masked Singer en Mocro Maffia.
Tussen de bedrijven door kwamen tot ook Azarkan, Klaver, Marijnissen en Jetten in beeld, allemaal krampachtig jolig bewijzend dat ze heulemaal niet saai zijn. Domme spelletjes spelend en maar smilen in de camera. Als ik als jonge kijker had afgestemd omdat ik echt iets wilde weten over de komende verkiezingen, had ik me bekocht gevoeld.
Maar wie weet mis ik iets geniaals. Zijn Krikkes grapjes net zo besmettelijk als corona, en ontkiemt er door zijn aanpak toch een politiek zaadje bij een Drees-in-den-dop. Ik zet er mijn geld voorlopig niet op in, zie alleen dat Krikkes aanpak past bij de teneur dat volksvertegenwoordigers steeds flitsend zichtbaar moeten zijn in de media.
Dit was zondag een van de kwesties in de o zo saai ogende, maar o zo boeiende aflevering 6 van De Publieke Tribune, het wekelijkse kringgesprek bij Human onder leiding van Coen Verbraak. Het thema was: hoe maak je je idealen waar in de Tweede Kamer? Is daar iedereen nog welkom of moet je vooral mediageniek zijn? De gespreksdeelnemers waren jongeren met politieke ambities en een paar ouwe rotten uit Den Haag, zoals kamervoorzitter Khadija Arib en politiek journalist Kees Boonman.
Steeds weer kwam naar voren dat de wetgevende en controlerende taken van kamerleden lijden onder de scorehonger van pers, partijen en publiek. Arib vertelde hoe kamerleden geen tijd krijgen om een nieuw rapport eerst te bestuderen: de wereld wil meteen een reactie. Oud-Kamerlid Anne-Wil Lucas (VVD) maakte mee dat een journalist niet tevreden was over haar standpunt en adviseerde: "Als je het nou zus of zo zegt, daar hebben we wat aan." Als backbencher rustig en grondig je werk doen, daarvoor ontmoette Lucas weinig waardering.
Arib had een mooie click met Sophie Heesen, een jong PvdA-raadslid (21) uit Gouda. In Heesens jeugd zat het niet mee, ze weet uit eigen ervaring wat de voedselbank is. En wilde weten hoe de Kamervoorzitter de overgang van volkswijk naar de politieke elite had weten te maken. Arib moest lachen, gaf aan dat eigenlijk niet te weten. "Ik heb nooit een opleiding gehad over hoe je een Tweede Kamer moet voorzitten." Doorzetten maar is haar devies, en voor jezelf opkomen. Kritisch blijven.
Een zinvol gesprek, dat zelfs de van nature brommende Boonman - 'voor journalisten is het glas altijd halfleeg' - toch hoopvol stemde over de toekomst van de politiek.