Bestond de Sint maar echt
Geregeld reist mijn hoofd naar de toekomst, om te fantaseren hoe we gaan terugkijken op de start van de roaring twenties van deze eeuw. Waarin zelfs Het Sinterklaasjournaal is geïnfecteerd met een flinke dosis corona. Gelukkig gaat het om de humorvariant, met ongetwijfeld als bijsluiter: je kunt nooit te jong beginnen met satire.
Als ik dit schrijf weet ik nog niet hoe deze vrijdag de wekelijkse persconferentie van het Sinterklaasjournaal verliep. Maar de afgelopen keren was het optreden van de hoofdpiet - Niels van der Laan als een kruising van Rutte en De Jonge - smullen voor de volwassen meeluisteraars van de gevaccineerde soort.
Officieel gaan de persontmoetingen over het grote zenuwthema van Het Sinterklaasjournaal dit jaar, namelijk dat de cadeautjes onbereikbaar zijn omdat de sleutel van de berging kwijt is. Het leidt tot mededelingen dat sommige kinderen al wel hun eerste cadeautje hebben gehad, maar nog even moeten wachten op hun tweede. Maar ook dat sommige mensen helemaal geen pakje willen, omdat ze niet weten wat er inzit.
De redactie voelt vast dat ook de volwassen kijkers de Goedheiligman meer dan ooit nodig hebben. Of misschien wordt er gedacht: we hebben de Ere Zilveren Nipkowschijf toch al binnen, wat kan ons nog gebeuren?
Ik denk maar zo: als de kinderen moeten kunnen dealen met de stress of er straks wel of niet pakjes zullen zijn, dan moeten de volwassen de satire rond het coronabeleid maar kunnen handelen.
Wij grote kinderen kregen als vroeg Sinterklaascadeau donderdag een ingelaste special van Frontberichten, gepresenteerd door de hoofdpiet der tv-interviewers. Jeroen Pauw. Het was goed dat de zorgwereld weer kon tonen dat corona geen fabeltje is. Het was indringend om een doodzieke man te zien smeken of hij alsnog een vaccinatie kon krijgen. Het was relativerend dat de Utrechtse arts Gor Khatchikyan in alle rust vertelde dat hij uiteraard iedereen zal helpen, gevaccineerd of niet.
Alle subtiliteit die de zorgmedewerkers etaleerden verdween een uur later als sneeuw voor de zon in Op1. Daar sprak advocaat Gerard Spong zich onomwonden uit voor de vaccinatieplicht, ook al spelen daarbij conflicterende grondrechten. "Als ik moet kiezen tussen het leven van een aantal mensen en de vrijheid van een aantal mensen, dan kies ik voor het leven."
Hij vindt de overheid maar slappe hap.
Aan tafel zat ook de Belgische Jaap van Dissel, viroloog Marc Van Ranst. Bij zijn naambalkje werd vermeld: 'vindt vaccinatieplicht geen goed idee'. Maar dat lag wat genuanceerder. Al zei Van Ranst: "De vaccinatieplicht is het grootste cadeau voor de anti-vaccinatiebeweging, dat wil je niet doen", hij vertrouwde Spong ook toe: "Let op, ik ben al half gewonnen voor vaccinatieplicht, dat moge duidelijk zijn."
"Laat het maar polariseren", zei Spong, die ervoor pleitte om vaccinweigeraars te verbannen. Er de boos reagerende Jort Kelder aan herinnerend dat verbanning nog niet zo lang geleden ook de straf was voor ministers die weigerden om de wet uit te voeren.
Zo was er weer alle reden om voor het slapengaan op de knietjes neer te zijgen voor het bed, in een smeekgebed om rustiger tijden. Uiteraard naast een gezette schoen met wortel en een dito wenslijst. Altijd verstandig om op meerdere paarden tegelijk te gokken.
<<<Maestro De Slapelozen>>>