Arme Amalia: hartverwarmende dofheid alom
Misselijkmakend nieuws donderdag over de bedreiging van kroonprinses Amalia. Maar mooi dat met een soort hartverwarmende dofheid werd gereageerd op het bericht dat de prinses niet gewoon kan studeren en leven in Amsterdam. Wat een land. Ook Eva Jinek zuchtte.
In Nieuwsuur eerder die avond een koele analyse met terrorisme-expert Jelle van Buuren. Die feitelijk niet meer kon vertellen dan wat een emotionele koning en koningin zelf naar buiten brachten tijdens hun staatsbezoek aan Zweden: de prinses woont weer thuis en kan 'niet echt' naar buiten. Wat dat ook betekenen mag. Van Buuren kon niet anders dan aannemen dat de dreiging heel groot lijkt. En dat onze veiligheidsorganisaties steeds minder naïef zijn. Sinds de moord op Peter R. de Vries wordt waarschijnlijk steeds vaker het zekere voor het onzekere genomen. "Wat is er allemaal mogelijk wat we in het verleden niet voor mogelijk hielden?"
Presentator Jeroen Wollaars liet het woord kantelpunt vallen en vroeg de terrorisme-expert of het begrip terrorisme inmiddels van toepassing is. Eigenlijk niet, hoorden we, want bij terrorisme hoort officieel een politiek motief. En misschien zijn dit puur maffiapraktijken. "Maar het is intimidatie, de bevolking wordt vrees aangejaagd, het is een aanval op onze instituties en democratische rechtstaat." Dus ja, terreur.
Bij Jinek bleek dat de bedreiging van Amalia naast geschoktheid ook sympathie opwekt. Met voormalig persoonsbeveiliger Rico Briedjal werd besproken hoe uitzichtloos het moet zijn, wanneer je altijd functionarissen om je heen moet dulden. Misschien je hele leven lang. Briedjal vertelde hoe mensen met permanente beveiliging bij het oversteken uiteindelijk zelf niet meer naar links en naar rechts kijken, wetend dat de beschermengelen dat wel doen. Nadien is het heel moeilijk weer terug naar normaal te gaan, je ooit weer veilig te wanen.
Eva Jinek toonde zich aangeslagen. En betrokken. Nam alle tijd zich in te leven in het drama van een 'leven zonder ademruimte'. En zuchtte: "Misschien wonen we in een ander land dan we dachten dat we woonden." Aanstippend hoeveel raadsleden en ministers eveneens moeten worden beveiligd.
Iemand zei ook: "Amalia leert Nederland minder goed kennen dan ze had gewild". Misschien nog erger dacht ik, misschien leert ze Nederland precies kennen zoals het is.
Maar er zijn natuurlijk vele versies van ons land. Zo kon je woensdag in de wel heel sombere korte HUMAN-docu Boven Verwachting een paar Leidse studenten horen praten met hun huisarts, over hoe zwaar ze het hebben. Ze leken alleen druk te voelen. "Je haalt geen voldoening uit het slagen; het is opluchting dat je niet hebt gefaald", zei een jongen. Een ander: "Ik heb geleerd: als je iets écht wilt, dan kan je het bereiken. Als het dan niet lukt, dan denk ik: ik ben niet goed genoeg." Weer een ander leek meer sneu dan snugger omdat hij automonteur had willen worden, maar zich had laten aanpraten dat dat dat niet kon vanwege zijn te hoge gymnasiumdiploma.
Het schijnt te helpen om wanneer je je eigen bestaan uitzichtloos vindt te denken aan iemand die nog meer klem zit dan jij.
En het deed deugd van haar ouders te begrijpen dat Amalia zich bewonderenswaardig sterk door de ellende slaat.
<<< Pointer Haar van Iran>>>