Alsof een vreemd kind aan mijn speelgoed zat
Achteraf kun je zeggen: had dan beter opgelet, dan had je je teleurstelling vooraf kunnen inbouwen. De serie over 50 jaar Toppop is gemaakt volgens het vaste stramien van de AvroTros-serie 'Het beste van...'. En dat betekent: bekende Nederlanders blikken terug op een muzikaal fenomeen (zoals George Michael, of zomerhits) en hun commentaar wordt over de muziekfragmenten heen gemonteerd.
Het zou herkenbare nostalgie kunnen opleveren, maar in het geval van Toppop leidde het woensdag tijdens aflevering 1 vooral tot irritatie. Alsof een vreemd kind aan m'n favoriete speelgoed zat.
Deels kwam dit omdat sommige commentatoren zelf veel te jong waren om fatsoenlijk commentaar te leveren. Als je pas werd geboren op het moment dat George McCrae met 'Rock your baby' al op 1 stond, wat weet je dan van Toppop? Schreef dit oude meisje, zich nog herinnerend hoe ze de hoge uithalen van McCrae nadeed, in het poortje achter het huis, tijdens het knikkeren.
En neem zangeres Tania Kross, die blijkbaar voor het eerst Penney de Jager zag dansen. En haar uitlachte! Kross zette Penney's expressieve aanpak weg als gymnastiek, hoogstens leuk voor 'Nederland in beweging'. Heiligschennis. Rapper Glen Faria spande de kroon door zich af te vragen of Stevie Wonder De Jagers gedanste interpretatie van zijn nummer 'I Wish' ooit zou hebben gezien. Nee Glen, vast niet.
Gelukkig kwam ook Henk Westbroek in beeld, die in al zijn belegenheid (hij is van 1952) het dansen tenminste wel goed wist te duiden: "Dit moet je in zijn tijd zien. Zwarte mensen met ontbloot bovenlijf. Dit ging heel ver toen."
Maar ik dacht steeds: laten ze toch gewoon een paar oude afleveringen opnieuw uitzenden. Gewoon compleet, zonder commentaar: de kijkers hebben waarschijnlijk genoeg aan hun eigen herinneringen en gedachten over het tijdsbeeld . Misschien zou ik m'n oude vriendjes wel kunnen verzamelen, in een huiskamer, op een krappe bank. Samen met Erik, Cleempie, Kersje, Appie, Anita, weer commentaar leveren op de loensende Raffaella Carrà, de donker bebrilde Heino, de springerige Leo Sayer. En daarna de straat weer op, keihard 'Mon amour tu es ma rose' zingend, of 'A far l'amore commincia tu'. Het was nog goed voor je talen ook, Toppop.
Al duizend keer boeiender dan 'Het beste van 50 jaar Toppop' is de aflevering van Han Peekels 'TV Monument' over het programma. Uit 2015, maar nog te vinden bij NPO Start. Uitgebreid komen regisseur Bert van der Veer, Penney de Jager en Ad Visser zelf aan het woord. Hoe de opmars van de videoclip vanaf 1976 eigenlijk al de klad inzette. Over hoe de artiesten soms nog een uurtje bleven hangen, gecharmeerd van Penney de Jager, zoals Julio Iglesias (hij ving bot). Hoe het idee om echte Hells Angels als figuranten in te zetten bij opnames met Herman Brood nogal uit de hand liep. Hoe de huishoudster van de Avro-directeur zich bekloeg bij haar baas en de programmakers daarom een standje kregen. Want zelf keek Siebe van der Zee niet.
Heerlijk, om in deze tijden met het enige ellendige nieuwsbericht na het andere, weer opeens rond te dwalen in een wereld waarin de wisselingen in de hitparade zo ongeveer het belangrijkste waren wat er was. Je zou ieder kind zulke zorgeloze jeugdherinneringen gunnen. Sterker nog: ieder kind heeft er recht op.