Als ogen en hart even rust nodig hebben: de podcast 'Sorry voor mijn broertje'
Een paar jaar geleden noemde ik het in deze column 'een totaal sportinfarct': zo'n weekend als we net achter de rug hebben met het ene zinderende sportevenement na het andere. Voor wie zijn ogen even rust wil gunnen - en misschien ook zijn op hol geslagen hart - schrijf ik graag een keer over een podcast waarvoor je alleen je oren nodig hebt. Of nou ja, eigenlijk ook wel je hart. Maar geen stress: het zal er juist van opknappen.
Sorry voor mijn broertje heet de podcast die een speciale vermelding heeft gekregen van de jury van de Zilveren Reissmicrofoon, zo werd vorige week bekend. Wie hem beluistert begrijpt al snel waarom. Het is een verdiepende luisterervaring over de lotgevallen van een Afghaanse familie, die je intens betrekt bij zaken waarover je veel hoort, maar misschien nooit echt een gevoel had. Het grote thema is: waarom blijft de ene broer bij zoveel tegenslag op het rechte pad, maar wordt de andere een crimineel?
Drie kinderen uit het grote gezin Hamidi vertellen allereerst hoe de Taliban hun Afghaanse leven onmogelijk maakte. Ze spreken perfect Nederlands, een reden waarom de verhalen extra hard binnenkomen. Neem de herinnering van zus Samana aan haar leuke, hippe moeder, die lerares was tot de terreur van de Taliban begon. En wat een wrak de vrouw was, toen ze na jarenlange zenuwslopende omzwervingen met haar jongste kinderen dan eindelijk werd herenigd met de rest van het gezin, in Nederland. Hoe ze in het asielzoekerscentrum leefden tussen angst en hoop. Hoe ieder nieuwsbericht omtrent de debatten in Den Haag - over wel of niet een generaal pardon - vreet aan je maag. Wat leiden wij dan toch stabiele luizenleventjes.
En dan ís daar eindelijk het nieuwe leven met een status en een huis, en begint de stress opnieuw als een arrestatieteam met veel tumult de jongste broer Nabil van zijn bed licht, wegens het plegen van roofovervallen. Terwijl nota bene in hetzelfde gezin de oudere broer Nahib een HBO-studie maatschappelijke hulpverlening doet.
Moederlief wordt niet veel bespaard in dit aardse bestaan.
Gelukkig besef je als luisteraar de hele tijd dat het beter zal gaan: je hoort de jongste broer Nabil immers zelf zijn verhaal vertellen. Achteraf kan je trots zijn op het hele gezin.
Sorry voor mijn broertje - van Sjoerd Litjens en Jan Paul de Bondt - is een bijzondere samenwerking tussen KRO-NCRV, radio 3FM en de Hogeschool van Utrecht. Naast zeven afleveringen voor het grote publiek waarin vooral de familieleden aan het woord komen, zijn online vier vervolggesprekken te vinden met als titel Verklaring omtrent gedrag. Hierin spreken forensisch experts met elkaar over vragen als: waarom ging het fout met Nabil toen het met het gezin juist weer goed ging, hoe zorg je dat jongens als hij weer worden rechtgebreid? En de basisvraag: waarom nemen mensen foute afslagen in hun leven?
Vrijdag zat in Op1 Bilal Wahib, de in ongenade geraakte acteur en rapper die online met meer branie dan hersencellen een jonge jongen uit zijn broek praatte. En ik voelde een parallel met het verhaal uit de podcast, toen Wahib even niet meer kon praten, denkend aan zijn huilende moeder.
De kracht en noodzaak van hechte familiebanden, misschien hebben we het daar wel veel te weinig over.
<<<De Neptunus Uitgepreekt>>>