Als je dan toch zondigt, doe het dan goed
Gevoel, hart en verstand draaien overuren. Kijken of niet kijken naar dit WK? Je hebt nog tot zondag om te besluiten wat je doet. De een vindt het een gewetenskwestie, de ander spreekt van betrekkingswaan. Het is in ieder geval een luxeprobleem: wat je ook kiest, het levert je iets positiefs op. Ofwel een goed gevoel over jezelf, ofwel vele spannende uren met 's werelds beste voetbal.
Tenzij je gaat voor de schizofrene middenweg, van 'ja, ik ga wel kijken, maar zonder ervan te genieten hoor!'. Moeilijk om dit een serieuze optie te vinden. Het doet me denken aan de bleke taart die vriendin Jennifer ooit serveerde: een gezonde, verantwoorde taart, met nauwelijks vet of suiker. Neem gerust een grote punt! Maar het baksel was niet te hachelen. Alsof je een hap klef kringloopkarton moest wegwerken.
Zo kun je je verhouden tot Qatar als tot gebak: eet het helemaal niet, of maak het de zonde waard.
Ben benieuwd in hoeveel huishoudens de ene partner als een verzetsheld stiekem uitwijkt naar de koude zolder met een illegaal ontvangststationnetje, terwijl de ander standvastig met vinnig tikkende breinaalden de huiskamer voetbalvrij houdt. En nog maar eens terugkijkt naar Nederland onder Water. Gezien woensdag? Ook schitterend in al zijn wreedheid van eten of gegeten worden.
Mijn voetbalminnende bankzitter heeft het er niet over, die weet allang wat hij gaat doen. En werpt rookbommetjes op het veld, zoals 'zeker als christenen gaan lopen worstelen met hun geweten, is dat omdat ze het liefst overstag gaan'. Het deed me denken aan de Bergrede, waarin onze lieve Heer onze morele onmacht officieel maakte: "Wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, heeft in zijn hart al overspel gepleegd." En hoe wij als vrolijke pubers reageerden van 'dan kun je het net zo goed ook echt doen, als het toch al in het Grote Boek is vermeld'.
Man man, wat gaat het heen en weer in het hoofd. Ik dacht ook terug aan de zondag van de WK-finale 1974. Wij moesten 's middags ter kerke, toen de strijd nog gaande was. Ik herinner me althans dat een jonge jongen ruim na aanvang van de dienst stilletjes de kerk binnensloop, achterin, om fluisterend de anderen op de hoogte te brengen van de stand. Het nieuws ging sneller door de rijen dan even later de collectezak. Offerandes noch psalmgezang vermurwden de hemel helaas.
Johan Cruyff had de bijnaam de Verlosser, maar Louis van Gaal doet het ook niet slecht. Hij kan je van je gewetensnood afhelpen omdat hij én naar Qatar gaat én zijn mondje roert. Hij werd geëerd in The Guardian - die als eerste publiceerde over de overleden bouwvakkers in Qatar - als de hoge ome van dit WK met de opvallendste ondubbelzinnige uitspraken. Zoals: "Het is belachelijk dat het toernooi in Qatar is. Fifa zegt het voetbal daar te willen ontwikkelen. Dat is bullshit. Het draait allemaal om geld, om commerciële belangen."
De krant kijkt uit naar het finale optreden van Van Gaal als coach van een belangrijk team, ook mocht het toernooi voor Nederland maar kort duren.
We leven in een cynische wereld, waar je zonder gevoel voor ironie, satire en zelfspot als sombermans door het leven moet. Ik ga mezelf verlossen uit de spagaat van goed en kwaad.
We hebben trouwens niet eens een zolder. Wel een prima banketbakker om de hoek.